บทที่ 103 เหตุร้ายทำลายหัวใจ (50%)

“ใช่แล้วค่ะ สีแดงมันเฝ้ารอให้ฟ้าใสหยิบมันขึ้นมาใช้เหมือนเพื่อนของมัน”

“ถ้าฟ้าใจ๋ม่ายใช้มันจะย้องห้ายไหมอะแม่จ๋า”

“ไม่ร้องค่ะ แต่มันจะโดดเดี่ยวในขณะที่เพื่อนของมันทุกอันค่อยๆ หดลง หายไป แล้วไปเกิดในสีกล่องใหม่” บูรณิมาอธิบายแฝงไปด้วยการตะล่อมได้อย่างแยบยล จนชบาแอบยกนิ้วโป้งให้

“น่าฉงฉาน”

“งั้น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ